Yönetimin Doğrusal Yapısı: Avantaj ve Dezavantajları

Şirket yönetiminin doğrusal yapısı,merkeziyetçilik ilkesinin somutlaştırıldığı bir örgütsel sistem kurmanın en basit yöntemine atfedilebilir. Başın her türlü güce, tam güce ve tek icraata sahiptir. Fakat şef, tüm kurumsal faaliyet sonuçlarından sorumlu olacak.

Her astın yalnızcatek bir lider, ancak her patronun çeşitli astları var. Bu, kuruluşta onaylanan yönetilebilirlik standartlarına bağlı olacaktır. Bu nedenle şirketin gelişimi, şirket yönetimindeki seviyelerin sayısının artmasına neden olmaktadır.

Doğrusal kontrol yapısı,üretim yoğunluğunu, teknolojik özellikleri, hizmet yelpazesini veya ürün yelpazesini dikkate alarak üretim özelliğine göre değişir. Böyle bir sistem hem olumlu hem de olumsuz niteliklere sahiptir.

Yönetimin doğrusal yapısı aşağıdaki avantajlara sahiptir:

• Alınan kararların benimsenmesi ve uygulanmasında verimlilik;
• yönetim fonksiyonlarının performansında göreli basitlik varlığı;
• çok açık bir şekilde ifade edilen bir sorumluluk var.

Ancak bir takım eksiklikler var.

Birincisi, kurumsal yönetimin doğrusal yapısı, kurumsal sistemlerde yatay bağlantılar kesildi.

İkincisi, sistem çalışanlarla çok sayıda temas içeriyor. Bu, sabit bir bilgi aşırı yük oluşturacaktır.

Üçüncü olarak, artarsayönetim kademesi sayısı, karar verme ve uygulama süreci uzatılmıştır. Onların icrası "aşağı yukarıdan" gerçekleştiğinden ve bazen yatay kontaklar vasıtasıyla "yayılır".

Dördüncü olarak, organizasyon büyüdüğünde yönetimdeki temel düzeylerin kademeli olarak artırılması.

Beşinci olarak, örgütün doğrusal yapısı, değişmesi imkansız olan çok katı bir sisteme sahiptir.

Böyle bir sistemin inşasında avantajları ve dezavantajları göz önüne alındığında, aşağıdaki kullanım alanları şunlardır:

1. Doğrusal yönetim yapısı, üç yüz ila beş yüz kişilik bir nüfusa sahip işletmelerde etkili olacaktır.

2. Kuruluşun, yüksek düzeyde bir konu ve teknolojik uzmanlığa (örneğin, metal işleme, montaj, herhangi bir hizmetin sunulması vb.) Sahip olması zorunludur.

3. Bölgesel sanayi işletmelerinde. Bu, yerel hammaddelerden, tüketim mallarının üretiminden ve benzeri ürünlerin üretilmesi ile ilgilidir.

Sonuç olarak, uygulamada, bu tür doğrusal yapısal birimler kademeli olarak oluşturulmaktadır.

Öncelikle, yapısal bölümlerin ve birimlerin, fonksiyonlara göre gruplandırılacağı fonksiyonel bir sistemdir.

İkincisi, süreç modeli. Uygulamasında, her birim yürütülen süreçlere göre oluşturulur.

Üçüncü olarak, her bir yapısal bölümün gerçekleştirilecek görev, aşama ve sorunlara göre gruplandırılacağı bir proje sistemi.

Dördüncüsü, ürün modeli. Uygulandığı zaman, üretim ürünlerine göre yapısal birimler oluşturulacaktır.

Beşinci, müşteri, yüklenici, tedarikçi odaklı karşı taraf sistemi. Her bir yapısal birim karşı taraflara göre gruplandırılacaktır.

Böyle bir bölünme elbette şartlı vedeğişkenliği. Ancak, her durumda, yönetimin doğrusal yapısı, özel yasaları, ilkeleri ve yasalarına uygun olarak gelişen karmaşık bir sistemdir.